saya masih ingat lagi pagi jumaat 16.11.2012...saya mula sakit sekitar jam4.30 pagi.masa 2 saya d kg..rumah mak.sy bangun utk mngadu pd mak.sy lihat mak sedang kusyuk sembahyang.mgkin juga mak buat sembahyang sunat krn itulah rutin harian mak.sy terus mandi dan siap utk ke hospital.sy tgk mak ambik alquran tp di simpannya semula krn sy bgtau dia yg perut sy dah mula sakit utk bersalin.mak mmg baik.sebelum kluar rmh dia sempat buatkan air kopi.sy nmpk dia mcm kelam kabut cikit.....tp sy sempat bgtau mak supaya jgn terlalu gopoh krn sy sakit sikit2 jer...lps 2 saya! , mak, abah, abang & kakak ipar terus naik kereta utk ke hospital.....
Dalam perjanan saya menelefon suami memberitahu yg sy sdh sakit nk bersalin.saya mintak dia terus ke hospital...saya sempat sms dia memohon maaf & mintak doakan saya & baby selamat.dia membalas dgn suruh saya bersabar walau apa terjd sekalipun.sepanjang perjalanan sy x putus2 membaca doa agar senang bersalin.mak x byk ckp cuma tangannya sesekali mengusap perut sy....
Sampai di hospital sy di cek.kata doktor sy harus ke hospital lain atas sebab2 tertentu.x lama kemudian suami sampai.dia sempat bersalam dgn sy termasuk semua ahli kluarga yg ada.tetapi dia mmg x byk ckp.saya terpandang mak yg sedang senyum menghampiri saya...doktor memberitahu yg sy akn dihantar ke hospital lain dgn menaiki ambulan.sebelum pergi sy sempat bersalam dgn semua.sy arahkan suami supaya mambawa mak
Dlm perjalanan sy terasa sakit tp sy tetap bertahan...sepanjang 2 jugak sy terbayangkan muka mak n suami.sampai di hospital sy di masukkan ke wad brsalin.akhirnyatepat jam 9 pg saya selamat melahirkan seorang ank.apa yg paling gembira ialsh kerana sy mndpt ank perepuan...inilah ank yg saya idam2kan bersama suami...saya mengucapkan syukur.rasa x sabar utk memberitahu kpd semua...sy mintak hp yg sy bawa dr nurse,,,, sy sms kan suami tp x berbalas.sya telefon jugak x berjawab.
fikir saya mgkin dia bawa mak makan.sy smskan kepada kawan2 dan ahli kluarga memberitahu berita gembira ini.Tapi kegembiraan sy cuma seketika.....sy kol suami tp org lain yg jwb.saya tya mana suami....org 2 menbritahu suami n mak terlibat dlm kemalangan....sy terkejut tp tidak menangis krn sy x percaya semua 2..sy putuskan talian.atas sbb x puashati sy kol blik dan suruh staf nurse yg ckp.akhirnya sy mndpt brita yg paling sy x sabggup dengar.mak dan suami pergi buat selama lamanya...masa 2 hanya allah yg tau perasaan sy.sy menangis dan meraung sekuat hati....
Kenapalah begini berat dugaan yg sy terima di saat saya perlukan keduanya....Saya di bawak turun ke bilik mayat utk membuat pebgecaman.tp sy x mau kerana takut.waktu 2 hnya sy seorang di hospital.jenazah keduanya di bawa ke hospital yg sama tempat sy bersalin...pihak polis memberi sy brg milik msk dan suami.betapa sedihnya sy melihat semua tu.....
Akhirnya abah dan abangku dtg...kami berpelukan menangis....ramai saudaramara dan kawan2 yg dtg ke hospital....sayadi benarkan pulang tp segala risiko harus di tanggung sendiri...sy terpaksa tinggalkan ank yg baru 3 jam saya lahirkan tanpa memberi dia susu.sebelum pulang sy sempat melihat dia.abah iqamatkan dia dlm keadaan hiba dan terharu...
Sampai d kg org ramai sudah penuh menanti.sy menangis dan terus menangis.....alunan bacaan alquran menambahkan lg perasaan hibaku...Akhirnya jam 6 ptg bru jenazah mak & suami sampai.aku x dpt menahan sedih....aku menangis linat keduanya terbujur kaku....oh tuhan...begitu berat ujian ini ya allah....aku memeluk mak & suami buat kali terakhir...jenazah keduanya siap di kapan olehnpihak hospital...hnya dlm 20 minit ja sy dpt melihatnya....jenazah harus dikebumikan secepat mungkin...aku perhatikan dr jauh mak dan suami pergi buat selamanya d ptg 2 muharam...aku doakan semoga keduanya dtempatkan dikalangan org beriman.
.alfatihah......
aku sayang dan rindu sgtWalaupun semua ni sdh 6 bulan berlalu tp sy rasa seperti semuanya baru berlaku semalam...sekarang sy bawak abah duduk sekali...mulai skrg sy diberi tanggungjawab utk mnjaga abah dan mendidik anak2 agar mnjadi insan yg mulia..insyaallah...
TERIMA KASIH KERANA SUDI MEMBACA KISAH SY.SY CUMA LUAHKAN PERASAAN .SY JUGA MEMINTA MAAF SEKIRANYA SY MNGGANGGU PUTERA DGN CERITA SY INI.SEKURANG2NYA SY RASA LEGA BILA DPT LUAHKAN PERASAAN INI.HANYA AIRMATA MENEMANI SY SETIAP WAKTU DAN KETIKA...
kisah ini telah dikongsikan oleh pembaca blog terbaik.
